ظرف شستن٬ صدای زندگی

بعد از یک دعوای اساسی و تخلیه فاضلابهای فکری ٬ آدمهای اینجا(حیفم میاد کلمه خونه را تایپ کنم) همشون ساکت شدند و رفتند بخوابند . منم با یک عالمه چرا ( چرا باید اینجا باشم و هزار تا چرای دیگه) رفتم روی تختم نشستم . همه جا ساکت بود .از توی کوچه صدای ظرف شستن می اومد. یک خانم بود که داشت ظرف می شست و گفت : ماهان ریاضیت تموم شد؟ ماهان جواب نداد و خانم یکبار دیگه گفت : ماهان با توام. یک صدای دیگه هم می اومد. یک نفر داشت با رادیوش ور میرفت و صدای پارازیت و عوض شدن موج های رادیو می اومد. چشمهام رو با یک حوله بستم تا نور لامپ خیابون رو هم حس نکنم. زیر صدای تمام این صداها یک صدای دیگه هم بود٬ صدای شهر.صدای دور همهمه و ترافیک شهر که بعضی از صدا ها مثل بوغ کامیون بهتر شنیده میشد. ظرف شستن خانم تموم شد و شروع کرد به جارو کشیدن و صدای رادیو هم روی یک موجی ثابت موند. بغضم کم کم داشت باز می شد. ماه اردیبهشت و اکثر گلها باز شدند و باد بوی یاسها رو بلند کرد بود.خانم بعد از جارو داشت میز و صندلی های آشپز خونه رو مرتب میکرد. رادیو هم داشت یک آهنگی پخش میکرد و شهر هم که صدای خودش رو داشت.بغضم با شنیدن صدای زندگی یک خونه دیگه و آواز شهر تموم شد.